kuşku...

sone gelindi mi olmuyor
zora gelince duramıyor insanlar...
içimde bir kuşkudur gider durur
ne kaynağı bellidir
ne de nereye uzandığı
kuşku, sahipsiz bir şeydir
sahip olunması kolay
yeri yurdu olaydır...
'içimde bir sıkıntı var 'cümlelerimin sebebi kendisi,
'çok huzurluyum' ünlemlerimin düşmanıdır en ufak zerresi.
işte ben onu bir kattım mı içime
bitti benim için, ne konu kalır ne sabit bir şey geriye...
dedim ya sona gelindi mi olmuyor
bazen başında bile kırılıveriyor zincirler
insanlar , yani şöyle diyelim
kendini insan sanan mahluklar
(evet bu daha doğru oldu galiba)
biraz zorlandı mı unutuverirler seni
kendi sözlerini
iç çekişlerini, baş dönmelerini
kahve içmelerinizi unutuverirler
yani belki sahlep...
sonra size hissettirdikleri güveni...
ya ben güvenemeyecek miyim hiç kimseye
zor, artık kolay değil inançlı olmak
yani tamam elbette benim de inandığım şeyler var
hani ayakta durmamı sağlayan
yok pardon ayakta durmamı sağlayan aldığım vitaminler hani yediğim meyveler
sebzeler filan da ...
yok şöyle diyelim,
yani tamam elbette benim de inandığım şeyler var
hayal kurmamın,
hayatı yaşamaya değer bulmamın sebepleri var, olmaz mı...
hani başımı alıp buralardan çekip gitmiyorsam
e onun da bir sebebi var elbet
yine bir şeye inandığımdan , he riki şehrimden de yok olmadığım muhtemel.
ama güven sıfır...
gel de kime güven şimdi.
bazen en yakınım dediğim dostumu bile anlayamazken
ben ne inancından ne güveninden bahsederim olacak iş mi...
yani insanlar kafasına göre size iyi veya kötü davranacak,siz daima güler yüzlü olurken.
onlar arkanızdan kuyu kazacak
ya da kuyu kazmayacak da ne bileyim gereksiz biçimde hor davranacak
siz de bunları sineye çekeceksiniz
ve sonra sizden kuşkusuz olmanız beklenecek.
yok, ben her şeyin altında bir bit yeniği ararım,
e durum malum ,bit yeniği de kolay çıkmaz ortaya ,
nasıl olur işte bilmem, sormaya da korkarım...
insanlar zora gelince duramaz, gider...
sabır denen bir şeyden haberli doğmamışlardır dünyaya gelirken
tamam olur gitsinler,
ama ortada sebep yokken
suçum yokken
suçu da yok görünüyorken
bari beni insan yerine koyup bir çift laf etsinler...
ya da yok etmesinler
ben bir kelimelerine bile inanacak vaziyette değilim Allah için.
ben içten içe, kendime, ona, buna, dostuma, düşmanıma ,
kimlerine göre haklı
kimlerine göre gereksiz bir serzenişteyim....