kendimden başka inandığım kimse yoktu
ve sonunda olan oldu
sözümde duramadım bu kez
gerçi durabilsem nolurdu?
bu diyete başlayıp nefsine hakim olamamak gibi
sigarayı bırakacağım derken bir sigara yakmak
kafamı dinlemek isterken müziği son ses açmak
uzaklaşmak isterken kendini tam da insanların arasına atmak gibi...
kendime verdiğim sözleri tutamıyorsam
düşüncelerim ve umut bağladıklarım elimden kayıyorsa
terslikler şaka gibi üst üste önümde duruyorsa
ve tipim mutluyken kafamda yerli yersiz endişeleri insanlar bilemiyorsa
yapabileceğim bir şey yoktu..
gerçi insanlar anlasa nolurdu?
sorun benim sorunumdu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder