aç ışığı...

Diyelim ki ışık söndü..

Kimse de yok etrafta.

Düşünsen bir hayat söndü..

Hayat zaten kısa demişlerdi.

Tut ki , tüm düşüncelerin bitti..

Korkuların azaldı

Çekincelerin tükendi.

Aynı zaman da çarelerin de tabi...

O zaman ne olur halin

Var mı bir bildiğin kalbim..

Ben tahmin bile yürütmek istemem

Ama sen yaparsın bilirim

En kötü senaryodan en iyisine

En garibinden en seviyesizine sahipsin,

Bilinçaltı gibi beynine taş düşsün .

Amacın nedir ne değildir bir türlü çözemedim...

Ama yüzleşmelisin

Bir gün gelmeli yüzleşmeli, gözlerin

Duyduklarınla gördüklerin bir değilse bile

Sussan da konuşsan da varacağın yer aynıysa bile 

Yüzleşmelisin artık

Yüzleşmelisin ki gururlu olayım ben de 

Elini uzatmalısın bir tutan varsa mesela...

Kendini sakladıkça kaybeden sen oluyorsun anla artık

Dua etmeyi ne zaman ki bırakırsın 

Ne zaman ki bir şeye inanmazsın

Hayal kurmaktan sıkılırsın

İşte o zaman yandık

Ve güvenemiyorum sana

Sanki düşmansın bana , ama yüzün tanıdık

Sanki başka bakıyorsun bana...

Ya gerçekleri yüzüme vur

Ya da benimle olma 

Cümleler de kurdurma bana basmakalıp

Çünkü burası soğuk

İçim soğudu benim

Yüzüm donuk..

Gelmelisin kendine yavaştan

Aç ışığı hadi,

Sıkıldım ben,  burası hala  karanlık....