Farkındasın...

Biliyorum ki,
Neyi bildiğimin sen de farkındasın
Kimin olmadığımın veya
Neye ağladığımın....
Ne şekilde güldüğümün
Neleri sevdiğimin değil belki ama
Nelerden hoşlanmadığımın,
Kimlerin ne söylediğinin,
Aşkımın, öfkemin, sakinliğimin...
Zamanımı boşa harcadığımın farkındasın,
Ve ikimiz de korkumuzdan bunu benim yüzüme vuramıyoruz, haklısın..
Saçmalayan hayatımdan kimseyi sorumlu tutmadım
Mutluluğumu da kimse sayesinde yaşamadım..
Ne yaptıysam kendime yaptım
Bazen de kendi yolumu aşamadım, görüyorsun...
Bilirsin zaman alır insanın ektiğini biçmesi
Güzelle çirkini bir şekilde ayırt etmesi..
Kabullendim bunu,
Gelmeni bekliyorum..
Hani istiyorum da açıkçası....
Gelmeni  tabi , beklemeyi sevmem.
Gerçi sen bunu zaten biliyorsun...
Beraber kiraz toplamaya gideriz
Ya da toplamayız, direk alır yeriz..
Pahalılaşmış kiraz
Ortaklaşa öderiz...
Zaman alır insanların birbirini sevmesi
Gerçi bilirsin, anında da sevebilir insan birisini.
Şıpsevdilik değil de bu
Sanki bir çeşit kendini bulma yolu diyelim..
Kendimi nasıl yorduğumun farkındasın...
Tek bir dakikam bile boş kalmasın benim derdim
Kalmasın ki bak böyle beş dakika bile bulunca içimi dökmeyeyim
Çünkü ben konuşurum,
Çok konuşurum...
Dinlersen kaçarsın öğrenmekten
Yorgun, kırgın, ve hala başlangıçlarla doluyum...
Söylersem bunları belki korkarsın düşüncelerimi keşfetmekten..
Sorarsan da bir gün,
Ben öyle zamanlarda susmayı seçerim
Bir de bitirmeyi düşünmeden ,başlamayı bir işe.
Ben gitmesini bilirim günü gelince ve
Beklemem kimseyi öyle delice
Belki farkındasın sen de düşüncelerimin
Ve haklısın kendimde değilim..