Sormayın bana.
Eğri mi daha iyi doğru mu?
Kalbin biraz olsun dolu mu?
Düşüncelerin renkli mi?
Ya da sorgulamayın neden bu kız garip biri.
Biliyorum güzel değil, ama öfkeliyim..
O'nun yüzünden gerçekleştiremediğim tüm hayallerim,
Boğazımda tıkanıp kalan cümlelerim
Söyleyemediğim tüm şarkılarım,
Kaç senedir kaçırdığım mutlu dakikalarım yüzünden öfkeliyim..
O'na kendimi açıkça anlatamadığımdan belki,
Ya da beni açık açık anlayamadığı için,
Sözlerimi uçurduğu, yazdıklarımı da okumadığı için,
Bana inanmak yerine bambaşka insanlara inanma kapasitesi olduğu için öfkeliyim...
Öyle bir kız tanıyorum ki yıllardır hayatına teğet geçen bir huzuru var.
Tam unuttum derken yine yakalıyor anılar.
Ve ben o kızın yüzünü güldüremediğim için endişeliyim.
Kırgınlığını gideremediğim
Gözlerine ışık koyamadığım için de mutsuzum.
Yani bence sormayın bana.
Merak etseniz de etmeseniz de
Ne size verilecek bir cevabım
Ne anlatacak zamanım
Ne de bütün bunları her seferinde yeniden yaşamaya halim var.
Sormayın bana , minnettar olurum.
Farkında bile değilmişim meğer ama yoruldum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder