Evvel zaman içinde, insanlar daha birbirlerini kırmaz, kıskançlıklar ortaya çıkmaz, aldatmalar yaşanmaz, dedikodular abartılmaz ve insanların özel hayatları bu kadar orta malı olmazken , Pembe isimli bir genç kız yaşarmış.Bu kız yaşamaktan çok zevk alırmış.Yaşamak derken öyle hafif bir şeyden bahsetmezmiş.Yani zeytin bile yiyorsa çekirdeğini çıkarıp atarken bile aldığı keyfi düşünür , kendine anlatır dururmuş.Bir gün bu kız kendine bir hayal kurma hakkı tanımış.Yani aslında zaten yeterince mutlu olduğunu düşünüyormuş ama ara ara kendine böyle haklar verip daha fazlası ne olabilirdi diye düşünme fırsatı yakalamayı planlamış.Her neyse .Oturmuş, saatlerini harcamış, yazmış, çizmiş , ölçmüş, biçmiş ve muhteşem bir hayal kurmuş.Bu hayal o kadar muhteşemmiş ki imkansızlığını bildiği gibi bir de bunu kimseye anlatıp başkalarının hayalini gerçekleştirmesini istemiyormuş.Düşünmüş taşınmış, ne yapsam da bu hayali insanlardan saklasam diye. Bir gün kırda uzanmış yatıyorken içi geçmiş uyuyakalmış.Hayalini rüyasında görmüş ve biraz da orada dallandırıp budaklandırmış.Sonra hava kararmış.Pembe mahmur mahmur gözlerini açmış , ovuşturmuş, etrafına bakınmış ve akşam olduğunu, saatlerdir orada öylece uyuyakaldığını fark etmiş.Önce her şey normal gibiymiş.Sonra bir anda bir eksiklik hissetmiş.Hayalleri...Hayalleri rüyasının içinde kalmış meğer.Bir anda her yanını korku kaplamış.Nasıl çıkaracağını düşünmeye başlamış.Gözlerini kapatmış tekrar uyumaya çalışmış.Saatler sürmüş yeniden uyuyakalması.Gece yarısı kalktığında hayallerinin yine onun kontrolünde olduğunu hissedince rahatlamış.Uyku uykunun mayasıdır ya...Tekrar esnemeye başlamış ama bir yandan da uyumaktan korkuyormuş ya yine kaybedersem hayallerimi diye.Sonra almış ellerini başının arkasına uzanmış yeniden ve hayallerini saklayacağı bir yer bulmaya çalışmış.Gözlerini tepeye dikip yıldızlar bu gece ne güzeller diye düşünürken aklına birden parlak bir fikir gelmiş. İşte, demiş.İşte buldum hayallerimi nereye koyacağımı.Yıldızları çok mükemmel bulurmuş.Parlak, güzel, ulaşılmaz ve esrarengiz..Kendine kimseyi yaklaştırmaz ve sessiz.Gözüne kestirdiği bir yıldızın köşesine bağlamış hayallerini sıkıca. Sonra inmiş yeryüzünden onların boşlukta salınışını seyretmeye başlamış.Hayallerini kaybetme korkusu olmadan , içi rahat uyuyakalmış sonrasında ama sabah kalkmış ve yine bir eksiklik.Hayallerini yıldızlara bağladığını ve gece olmadan onları göremeyeceğini hatırlamış.Demiş ki bu böyle olmaz. En iyisi ben bir kaç güzel hayal daha kurup onları da güneşin ışınlarından birinin üzerine bırakayım. Yapmış da.Nasılsa ona da kimse ulaşamazmışBir gün çok sevdiği bir şarkıyı dinlerken aklına hayallerinin gelmesi gerektiğini fark etmiş, şarkı onu anlatıyormuş ve hayalleri de bunun içinde olmalıymış.Sonra gitmiş notaların arasına da sıkıştırmış hayallerini.Müzik de evrenseldir ya. Bu sefer tüm dünya yavaş yavaş duymaya başlamış Pembe'nin düşlediklerini.Yorumlar yapmışlar, acımasızca eleştirip, aynısından onlar da sahip olmaya çalışmışlar. Bazıları hiç duymamış gibi yapıp aynı hayali gerçekleştirmiş, bazısı da Pembe'nin gözüne soka soka o hayalleri o yıldızlardan indirmiş. Ağlamış Pembe, bir de çok sinirlenmiş. Halbuki onu yeryüzünden ayıran ve gökyüzüne ulaştıran tek şey hayalleriymiş.Susmuş, konuşmamış bir süre kimseyle ama öyle de hayat yaşanmaz diye düşünmüş bu sefer de ....Yeniden kurmaya başlamış hayal ama bu sefer kendi kalbinde ve beyninde. Çünkü biliyormuş artık en gizli yer kendi içinde...
YAĞMUR ŞİMŞEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder