Bir arkadaşım vasıtasıyla duymuştum bu eğitimi.Sanatın herhangi anlamadığım bir dalıyla ilgili de olsa kaçırmak istemeyen bir kişi olduğumdan,'aa ilginçmiş ben de gelsem olur mu,ücreti nedir? <hatta durumu abartıp, tam bir kendini geliştirmeye çalışan üniversiteli gibi davranıp> sertifika filan da veriyorlar mı eğitimin sonunda?' diye sormuştum.Nitekim eğitime gittim.Başta her şey normal seyrinde gidiyordu, konuşmacılar çıkıyor , kendi hayat hikayelerini anlatıyor , bazı yerlerde notlar almamız isteniyor, bizler gaza geliyor , onlar buna seviniyor, sonra karşılıklı pozitif enerjiler yayıyorduk. Bilmem kaçımızın aklından , bilmem kaç tane fikir geçti bilemiyorum şimdilik ama ben yaklaşık bir buçuk saat süren bu garip ama heyecan verici eğitimin sonunda şok oldum.Eğitimin moderatörü bütün konuşmacıları tabiri caizse eğitmenleri sahneye davet etti ve hepsine, onları böylesine bir konuma getiren gücün ne olduğunu sordu.Sormasıyla birlikte bütün konuşmacılar ellerindeki post it lerini havaya kaldırıp '-MIŞ GİBİ' dediler yüksek sesle.Bizler tabi ne olduğunu anlamamıştık ve bütün hararetimizle hiç bir şeyi kaçırmamak için notlarımızı almaya devam ediyorduk.Derken bir kaç doktor geldi sahneye, tahminimce -mış gibi psikiyatristleriydi bunlar.Mikrofonu eline aldı birisi ve şunları söyledi;'Her şey ne kadar güzeldi değil mi onlar hayat hikayelerini anlatırken.Çünkü ol-muş gibi, yaşa-mış gibi , elde et-miş, kazan-mış gibi davrandılar.İlk etapta ilginç geldi tabi onlara da bu şekil bir yaşam ,size dinlerken güzel ve heyecan verici geldiği gibi ama sonra ne oldu.Kendilerini tanıyamaz, hayatlarında olup bitenleri fark edemez, hedeflerini koyamaz, başarısızlığı hazmedemeyip, hırslarını kontrol edemez hale geldiler. -mış gibi yaptılar ve gerçekleştimeyi hiç düşünmediler.Zaten onların gözünde gerçekleşmişti ve bu da bize yeter dediler.Yetmez!Siz buradan başka bir dünyaya ışınlanmadığınız ve o dünyada da yalnız kalmadığınız sürece -mış gibi yapmak size sadece zaman kazandırır veyahut farklı bir açıdan bakarsak zaman kaybettirir.
Bu size muhteşem hayat hikayelerine sahip gibi görünen konuşmacılar var ya ...İşte onlar benim hastalarım.
Bir teşhis koyduk; -mış gibi sendromu..Kendilerinden ve onların ailelerinden aldığımız izinlerle de bu seminerleri düzenleme kararı aldık.Çünkü görmeden, duymadan, yaşamadan, kısacası algılamadan veya ters etkiler yapmadan insanoğlu bu tarz öğütleri veya yaşam şekillerini anlayamıyor. Hep kafasının dikine gidiyor. -mış gibi sendromu'nun çıkış noktası tam olarak bilinemese de biz -mış gibi psikayatristlerinin bir araya gelmesiyle araştırmalar hız kazandı.2001 yılında...........' Doktor bütün bunları söylemeye devam ederken ben gözlerim, ağzım, kulaklarım açık, şaşkın ama bir yandan da ilgili bir biçimde etrafıma bakıyordum.Herkeste bir nevi şaşkınlık, gülme, garipseme, dinleme, ciddiye alma ve mantıklı düşünme hali vardı.
O gün öyle bitti.Ertesi gün bu kez başka bir arkadaşımla buluştum.Bana belki de içinde -mış gibi olan hikayelerini anlatıyordu.Bir an bir soru sordu, 'Ya ben böyle anlatıp duruyorum ama sıkılmadın değil mi?'
<İşte o an gelmişti .Ya -mış gibi yapacaktım, ya da hali hazırda olan şeyleri söyleyecektim.
'Aslına bakarsan biraz başım ağrıyor, şimdi dinliyor-muş gibi gözüksem , sen daha sonra bana bu hikayeyle ilgili bir soru sorduğunda cevaplandıramayacağım ve hem darılacaksın hem de yeniden anlatmak zorunda kalacaksın.İyisi mi sen şimdi anlatma, sonra konuşuruz zaten, olur mu? ' deyiverdim.Haliyle biraz bozuldu ama büyük bir tepki de göstermedi.Konuşmamızı sonlandırırken, olayları anlatırken -mış gibi yaptığını düşündüğüm arkadaşıma;
'Baksana bu aralar yapacak bir şeyin yoksa çok değişik bir eğitim var hem de ücretsiz, benim aracılığımla katılmak ister misin ' dedim.
'Aaa olabilir aslında, adı ne eğitimin?'
'-mış gibi yapabilme sanatı'.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder